Okres zwykły posiada 33 albo 34 tygodni zwykłych, w czasie których nie czci się jakiegoś poszczególnego aspektu tajemnicy zbawczej Chrystusa, ale jej całościowe ujęcie. W tym czasie kapłan ubiera szaty koloru zielonego. Czytania mszalne czy biblijne danego okresu pozwalają za każdym razem na odkrycie nowych aspektów obecności Jezusa pośród nas, nowych prawd teologicznych, czy zasad moralnych. Czas zwykły stanowi uzupełnienie wcześniej omówionych okresów.

Okres ten dzieli się na dwie części:
a) od poniedziałku po niedzieli Chrztu Pańskiego do wtorku przed Środą Popielcową;
b) od poniedziałku po Zesłaniu Ducha Świętego do I niedzieli Adwentu;

Powyższy czas najlepiej nadaje się do przybliżania wiernym postaci świętych, będących wzorem naszego pielgrzymowania ku niebieskiej ojczyźnie. W tym okresie można najłatwiej ujmować różne zagadnienia problemowe dnia codziennego. Jest to bowiem czas,
w którym w szczególny sposób podkreślany jest motyw budowania Królestwa Bożego, wzrastania w organizm Mistyczny Jezusa Chrystusa.

W powyższym okresie przypadają takie uroczystości jak: Chrztu Pańskiego, Trójcy Przenajświętszej, Boże Ciało, Chrystusa Króla, Zwiastowania Pańskiego, Najświętszego Serca Pana Jezusa, Wniebowzięcia NMP, NMP Jasnogórskiej, Wszystkich Świętych. Czas ten obfituje również w liczne święta: Święto Ofiarowania Pańskiego, Przemienienia Pańskiego, Podwyższenia Krzyża Świętego, Narodzenia NMP, NMP Matki Kościoła.

W okresie zwykłym odprawiane są w kościele nabożeństwa majowe i różańcowe.