Uroczystość liturgiczna ku czci wszystkich Świętych Kościoła katolickiego, obchodzona w dniu 1 XI.

Święto to wywodzi się z kultu świętych męczenników w pierwszych wiekach istnienia Kościoła, których wspomnienie ze względu na dużą ich liczbę obchodzono wspólnie jednego dnia. Do IX wieku obchodzono je w różne dni: w piątek po Wielkanocy, w niedzielę po Zesłaniu Ducha Świętego, 13 maja. Od 835 r. ustalona została data 1 XI.

W uroczystość Wszystkich Świętych Kościół wspomina nie tylko oficjalne uznanych Świętych, czyli beatyfikowanych i kanonizowanych wiernych, ale także wszystkich wiernych zmarłych, którzy już osiągnęli zbawienie i przebywają w niebie. Widzi w nich swoich orędowników u Boga i przykłady do naśladowania dla tych swoich członków, którzy są jeszcze w drodze do Ojca. Wstawiennictwa Wszystkich Świętych wzywa się dlatego również w szczególnie ważnych wydarzeniach w życiu Kościoła, np. przy wyższych święceniach, przy poświęceniu Kościoła, poświeceniu wody w Wielką Sobotę, w procesjach błagalnych. Śpiewa się w takich okazjach litanię do Wszystkich Świętych, która należy do najstarszych litanijnych modlitw Kościoła i jako jedyna występuje w księgach liturgicznych.

Dzień Zaduszny – 2 XI

To wspomnienie wszystkich zmarłych, obchodzone w liturgii Kościoła katolickiego
w dniu 2 listopada. Pamięć o zmarłych występuje we wszystkich religiach i kulturach.

Teksty modlitw i czytań mszalnych Dnia Zadusznego podkreślają, że dla wierzących w Chrystusa, koniec życia ziemskiego jest początkiem życia wiecznego.

Właściwy obchód Dnia Zadusznego polega wiec na modlitwie za zmarłych – Msza święta, Komunia święta, wypominki, odpust zupełny ofiarowany za zmarłych, jak również na chrześcijańskim rozważaniu tajemnicy i konieczności śmierci każdego człowieka.

Symbole tych dni.

• Zapalone znicze – światło, symbol życia;

• kropienie wodą święconą grobów w czasie procesji – przypomnienie chrztu świętego, przez który zmarli otrzymali niegdyś zadatek życia wiecznego.

Wszystkich Świętych – cytaty

,, A przecież nie cały umieram. To co we mnie niezniszczalne trwa”.

Jan Paweł II

,,Życie, krótkie czy długie, jest podróżą w kierunku raju: tam jest nasza ojczyzna i nasz prawdziwy dom; to tam wyznaczono nam spotkanie! Chrystus oczekuje nas w raju! Nie zapominajcie nigdy o tej najwyższej i pocieszającej prawdzie”.

Jan Paweł II

,,Ciało ludzkie w historii umiera częściej niż drzewo. Każdy w historii traci swe ciało i każdy odchodzi ku Tobie”.

Jan Paweł II

,,Śmierć jest tylko krótkim promieniem słonecznych godzin ”.

Jan Paweł II

,,Chcesz mieć radość wieczną, złącz się z tym, który jest wieczny”.

Św. Augustyn

,,Trzeba być szalonym, by nie myśleć o wieczności. każdej chwili można przekroczyć jej próg”.

August Valensien

,,Chrześcijanin musi być w każdej chwili gotów na dwie rzeczy: na przyjęcie Komunii świętej i na śmierć”.

Leon – Joseph Suenens

,,Niełatwo jest żyć po śmierci. Czasem trzeba na to stracić całe życie”

Stanisław Jerzy Lec

,,Człowieku, nie miej przed oczyma tego, czym jesteś, lecz to, czym będziesz”.

Św. Kolumban

,,Będziesz sądzony z tego, coś zaniedbał uczynić a miałeś do tego łaskę”.

Św. Maksymilian Maria Kolbe

,,Módl się za grzeszników, za umierających, za dusze w czyśćcu”.

Św. Maksymilian Maria Kolbe

,,W godzinie śmierci wszyscy są równi. To między umierających wkracza Bóg, aby dać im łaskę nadziei”.

Henri Nouwen

,,Prawdziwą radość można tu sobie przygotować, ale uzyskać ją można dopiero w przyszłym życiu”.

Św. Augustyn

,,Czymże jest życie, choćby najdłuższe, w porównaniu do wieczności? Kroplą wody
w morzu”.

Św. Augustyn

,,Dobrze jest pamiętać, że mamy prawo obywatelstwa do nieba, Świętych Pańskich za towarzyszy i domowników”.

Św. Edyta Stein

,,Pragnę dodać tylko tyle, że z możliwością śmierci każdy zawsze musi się liczyć. I zawsze musi być przygotowany do tego, że stanie przed Panem i Sędzią – a zarazem Odkupicielem
i Ojcem. Więc i ja liczę się z tym nieustannie, powierzając ów decydujący moment Matce Chrystusa i Kościoła, Matce mojej nadziei...Pragnę raz jeszcze całkowicie zdać się na wolę Pana”.